Το τρίτο album των Socos & The Live Project Band, κυκλοφόρησε στις 16 Μαρτίου του 2009, από την puzzlemusik.

Διπλή έκδοση που περιλαμβάνει 1 cd (14 tracks), και 1 dvd (86min).

Το album ηχογραφήθηκε στα artracks recording studios του Γιώργο Πρινιωτάκη, με ηχοληψία του Αλέξιου Μπολπαση, μίξη και mastering του Γιώργου Πρινιωτάκη. Την παραγωγή, συνυπογράφουν socos, Πρινιωτάκης και Μπολπασης.

Συμμετέχουν οι: Δημήτρης Πουλικάκος (φωνή στο track no 13, “ 67 fireworks ”), Μάριος Δαπέργολας (βιόλα στο track no 4, “of time”), Τάνια Χουσμέτογλου (φωνητικά στο track no 5, “niveus”) και Στυλιανός Τζιρίτας (κλαρίνο στο track no 5, “niveus”).

Στο dvd, σε παραγωγή: sick my duck sound and vision, παρουσιάζεται η πειραματική ταινία Mescaline (σενάριο και σκηνοθεσία: Socos. Διάρκεια 86 λεπτά).

Στο άλμπουμ περιλαμβάνεται μια διασκευή στο «Marche Pour la Ceremonie de Turcs» του Jean-Baptiste Lully καθώς και μια διασκευή στο «A Ton Etoile» των Noir Desir.

Το "objects in mirror are closer than they appear" διανέμεται από την puzzlemusik.

...«μια συρραφή από πραγματικές και μη ιστορίες, οι οποίες συνθέτουν ένα παζλ συναισθηματικού εγκλωβισμού, μέσα στο οποίο ζει ο σημερινός άνθρωπος», διαβάζω στο δελτίο τύπου. Δεν εμπιστεύομαι, συνήθως, τα δελτία τύπου, αλλά της Puzzlemusik είναι γραμμένα με αρκετή ακριβολογία...

...είναι όμως ένα πλάσμα με δική του προσωπικότητα, εξίσου αβυσσαλέα, αλλά με έναν κόσμο πιο κλειστό. Είναι ένας δίσκος σε απόλυτη συνάφεια με το παράξενο artwork του και με το συνοδευτικό Mescaline, καθώς νιώθεις διαρκώς πως σε καλεί να αντικρίζεις το είδωλό σου στον καθρέφτη, γιατί κι αυτό πράττει το ίδιο ακριβώς.

...Μπορεί να μη σας αρέσει ο ήχος του στην κιθάρα, όμως είναι δικός του, δεν μοιάζει με κανενός άλλου. Μπορεί να βρίσκετε ακατανόητη τη μουσική του, όμως δεν θα τη μπερδέψετε με κανενός άλλου. Και μπορεί να ονειρεύεστε πως οι παππούδες σας δεν ήταν βλαχοθόδωροι από κάποιο χωριουδάκι βαθιά στην ελληνική επαρχία, αλλά βέροι Λονδρέζοι και να σας τη χαλάει, επομένως, που ο Socos μιλάει (και) Ελληνικά – ακομπλεξάριστα και πολύ ουσιαστικά, καταθέτοντας στίχους οι οποίοι δείχνουν πολλά από όσα λείπουν στο σύγχρονο σκηνικό του ελληνικού τραγουδιού…. Το έλιωσα στο παίξιμο το “Στου Ήλιου Τις Πλάτες”, με τρέλανε ο Δημήτρης Πουλικάκος ως απόλυτος rock frontman στο “67 Πυροτεχνήματα”, «έφυγα» με το “Niveus” (με συμμετοχή του φίλου και συνεργάτη Στυλιανού Τζιρίτα στο κλαρινέτο) και με το “Of Time” (όπου συνδράμει ο Μάριος Δαπέργολας), απόλαυσα τη θαυμάσια ανάγνωση στο “A Ton Etoile” των Noir Desir, ενώ δύο ακόμα highlights σας περιμένουν στις περιπτώσεις των “Ερινός” και “Γαία”...

Χάρης Συμβουλίδης avopolis.gr

Ήχος και εικόνα είναι «ένα και το αυτό» στον καλλιτεχνικό κόσμο του Socos... Ένας άνθρωπος που βιώνει τη δημιουργία μ’ έναν τόσο προσωπικό, ενίοτε επώδυνο τρόπο, που δεν άγεται από ζητήματα που επιδρούν στρεβλωτικώς στην υλοποίηση του στόχου, δεν μπορεί παρά να κυοφορεί το «ίδιο»...

...Υπάρχει μια πίεση, που δρα λυτρωτικώς, στην προσπάθεια που καταβάλλει ο Socos να εντοπίσει το επείγον του προβλήματος. Είτε αυτό είναι πολιτικό, είτε κοινωνικό, είτε οικολογικό – βασικά το «πρόβλημα» είναι ένα, και αφορά στη σύνθεση των επί μέρους πάνω στη (μη) ηθική του κέρδους – εκείνο που απαιτείται είναι η ευαισθητοποίηση του εγώ, προς την κατεύθυνση αποσταθεροποίησης της κυρίαρχης γλώσσας (πολυγλωσσία, κραυγές, καγχασμοί, φωνήματα, αλλοιώσεις – στον «καθρέφτη» υπάρχουν όλα). Μιλάμε για να λέμε τα... πράγματα με τ’ όνομά τους; Ο «καθρέφτης» λέει όχι· τό’χουμε δει το έργο...

Φώντας Τρούσας Jazz & Τζαζ

Οι socos & the live project band είναι μακράν το καλύτερο μίξερ της ανεξάρτητης ελληνικής σκηνής. Το κρυπτικό εξώφυλλο του cd/dvd "objects in mirror are closer than they appear", ένας παγερός καθρέφτης, με τον τίτλο ανάποδα, (χωρίς ίχνος πληροφορίας!) δεν κρύβει νεανικές αναζητήσεις, αλλά την κοπιαστική κατάκτηση μιας ώριμης έκφρασης στο τοπίο του “μετά-”: μετά-ροκ, μετά-πανκ, μετά-new wave, μετά-electronica, και πάει λέγοντας. Ο μπαμπάς όλων των ελλήνων ροκερ, Δημήτρης Πουλικάκος συμμετέχει τιμητικά (για τον… ίδιο, εννοώ για το υγιές ένστικτο του) ενώ τα διπλά πλάνα του dvd χώνονται μέσα στα σπίτια και ξεδιπλώνουν τις αδυναμίες και την υποκρισία. Τα κομμάτια μιλανε ελληνικά, αγγλικά και γαλλικά...

Η εκτός τηλεοπτικής “πλατειάς του χωριού” μουσική πρόταση είναι εδώ. Ακούει κανείς;

Γιώργος Αλλαμάνης